Sa Pag-iisa ko'y pighati ang kasama
At bawat dantay ng sandali
ay iisa ang hiningang bumabalot
sa kaanyuan.
Ikaw ang aking Dalangin
Binibigkas sa mukha ng paslit na buwan
At kindat ng sanlibong bituin.
Ngunit tulad ngayon ang langit at lupa
Ang katahimikan sa ating pagitan
Di ko mahanap ang init ng iyong
mga palad upang ipabatid
ang halik ng mga bulalakaw.
Sa ating paligid ay wala nang halakhak
Ang mga halaman at di na maabot
ang ngiti sa perlas mong mga labi
Sa Pag-iisa ko hayaan mong
isagi kita sa isip at hintayin
ang pag-usbong ng bukang liwayway
na dala ang tamis ng pag-ibig
sa matipuno mong dibdib.
Paalam na sa iyo mahal ko...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento